ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 77
กระทั่งวันหนึ่ง ก็มีของขวัญล้ำค่าบรรจุห่ออย่างดี ถูกส่งจากเรือนของอาจารย์เสนกะเพื่อนำมามอบให้แด่นางอมรา นางอมราเทวีได้รับบรรณาการที่มีผู้นำมาให้แล้ว ก็รู้ความประสงค์ของอาจารย์เสนกะ นางจึงดำริในใจว่า “ช่างน่าขันเสียจริง จู่ๆเสือก็เผ่นเข้ามาหาจั่นเอง ทีนี้ล่ะ เราจะทำให้อาจารย์ทั้งสี่ได้รู้จักเข็ดหลาบเสียบ้าง”
อุดมจัด "เดี่ยวเจ็ด" เปิดทวารความครื้นเครง
เทคนิคของชัยชนะ
ปกติการเล่นแบดมินตัน เราจะต้องคิดอะไรมากมาย ต้องตีลูกอย่างนี้ หยอดอย่างนี้ ตีอย่างไรให้หลอกคู่ต่อสู้ให้หัวปั่นเดาใจไม่ถูก แต่วันนั้นลูกเล่นโดยปราศจากความคิด ด้วยเทคนิคจากการนั่งสมาธิ เล่นโดยไม่คิดอะไร ไม่คิดว่า คนกำลังดู คนกำลังเชียร์ หรือคนกำลังโห่ ไม่คิดว่า แพ้หรือชนะ
ฮวงจุ้ย
วิบากกรรมที่เกิดขึ้นกับเราในชาตินี้ ล้วนมาจากผลของการกระทำในอดีตทั้งสิ้น...ผู้หญิงชาวนอร์เวย์คนหนึ่ง เธอต้องมีชีวิตที่ขาดความอบอุ่นจากครอบครัว ต้องถูกส่งไปอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กตั้งแต่อายุ 3ขวบ พอโตขึ้นมาก็ต้องย้ายที่อยู่ไปเรื่อยๆ จนชาชินกับการพลัดพราก...เรื่องน่าแปลก แม้จะเป็นชาวนอร์เวย์ แต่ลูกสาวของเธอ กลับมี Sense แบบหมอดูฮวงจุ้ย รู้ว่าที่ไหนอยู่ได้ ที่ไหนอยู่ไม่ได้ ที่ไหนอยู่ดี หรือไม่ดี
ศูนย์กลางกายสลายความแตกต่างระหว่าง 3 สีผิว
ผ่านไปไม่นานนัก ร่างกายก็เบาขึ้นมาเองโดยไม่ต้องทำอะไร จิตใจสงบนิ่ง “ลึก” มาก จนความสงบนี้แผ่ขยายไปทั่วตัว เหมือนตัวเรานั้น หลอมละลายเป็นความสงบเสียเอง จากนั้นความสงบก็ขยายไปเป็นวงกลมใหญ่จนสุดเส้นขอบฟ้า ในช่วงนั้น “เวลา” ได้หยุดสนิท ไม่มีความหมายใดๆอีกต่อไป ความสงบที่เกิดขึ้นมานั้น ได้ผลิต “ความสุขและความเบิกบาน” (Happiness and Joy) ชนิดที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนในชีวิต
มงคลที่ ๕ มีบุญวาสนามาก่อน - ในดีไม่มีเสียในเสียมีดี
การมองให้เห็นคุณค่าในทุกสิ่ง การรู้จักเลือกเอาแต่สิ่งที่ดี ที่มีประโยชน์จากสิ่งต่างๆ ออกมาใช้ จึงเป็นศิลปะอย่างหนึ่งที่สำคัญมาก และก็ต้องศึกษาธรรมชาติของทุกสิ่งให้กระจ่างแจ้ง จนสามารถสร้างสรรค์ทุกสิ่งได้อย่างเหมาะสม เพราะแม้ขยะเขายังเปลี่ยนมาเป็นปุ๋ยได้
เกิดมาไม่มีทั้งแขนและขา..มีแต่ตัวด้วน ๆ
ผีมุง
บ่อยครั้งที่แม่สามีมักตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พร้อมกับหวีดร้องเสียงดังมาก ๆ ด้วยความตกใจกลัว แล้วบอกว่า เห็นหนอนไต่ตามฝาบ้านเต็มไปหมด บางครั้งก็เห็นหนู หรือสัตว์ที่น่ากลัวต่าง ๆ เต็มฝาบ้าน
ฉันจะเป็นแสงสว่างให้กับเธอ
แต่ก่อนพอเลิกโรงเรียน ลูกต้องขับรถกลับบ้านทั้งน้ำตา ทั้งท้อทั้งล้าสุดบรรยาย ทำอย่างไรจะเอาชนะความวุ่นวายของเด็กได้ จึงฉุกคิดว่า "ถ้าให้เด็กๆนั่งสมาธิ พฤติกรรมต่างๆน่าจะดีขึ้น" ลูกจึงเริ่มพาเด็กๆไปเดินเล่น ชมธรรมชาติข้างๆโรงเรียน แล้วชวนนั่งสมาธิ โดยให้นั่งนิ่งๆ แล้วฟังว่า ได้ยินเสียงธรรมชาติอะไรบ้าง...ได้ผลค่ะ ทุกคนเริ่มนิ่ง จากที่แต่ก่อนเป็นลิง เป็นค่าง ไม่สนใจที่จะฟังอะไรทั้งสิ้น เด็กก็เริ่มสงบขึ้น
ความสงบและความสุขภายใน
ปกติเวลาไปตรวจงานลูกน้อง ถ้าไม่พอใจ ฉันก็จะว่าพวกเขาด้วยความฉุนเฉียวทันที และไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ ฉันต้องไปหาหมอ และกินยาระงับความเครียดตลอด แต่ตอนนี้ฉันลืมเรื่องหมอไปหมดแล้ว ลูกน้องก็คุยกันว่า ทำไมฉันเงียบสงบได้ขนาดนี้...ฉันอยากบอกทุกคนในโลกว่า "ตอนนี้ฉันมีความสงบและความสุขอยู่ภายในตลอด...ฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าเราต้องนั่งสมาธิทุกวัน"