มงคลที่ ๓๖ จิตไม่โศก - หมดโศก เพราะหมดอาลัย

ชีวิตในสังสารวัฏนี้ เต็มไปด้วยทุกข์ จับต้นชนปลายไม่ถูก สังสารวัฏนี้กำหนดเบื้องต้น ท่ามกลางและเบื้องปลายไม่ได้ หมู่สัตว์ผู้ท่องเที่ยวไปมาในสังสารวัฏนี้ ได้เสวยความทุกข์โทมนัสมายาวนาน ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้าสูงขึ้น ใหญ่โตกว่าภูเขาที่ตั้งตระหง่านเทียมฟ้า

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 14

ถึงชายป่าอันร่มรื่นน่ารื่นรมย์ใจแห่งหนึ่ง หากแต่ทว่าป่าแห่งนั้นได้ปรากฏแก่สายตาของนายสารถีประดุจป่าช้าผีดิบ นายสารถีจึงคิดว่า ตรงนี้แหละเหมาะสมจะเป็นสถานที่ฝังพระราชกุมาร จึงชะลอรถแวะลงจอดที่ข้างทาง

คาถาในฝัน

ชายคนหนึ่งได้เรียนคาถามหาเสน่ห์จากความฝัน ...ต่อมาได้พบกับผู้ที่สอนวิชานี้ให้ จึงอ้อนวอนให้สอนให้จนสำเร็จ ...เขาได้ทดลองวิชาที่ได้เรียนมากับลูกสาวของนายจ้าง ผลลัพธ์กลับทำให้ต้องพาครอบครัวหนีตาย ไปอาศัยพระอยู่ ในเขตวัดหน้าป่าช้า ...และเส้นทางการสร้างบารมีของนักสร้างบารมี ผู้ที่มีความปรารถนาจะหลุดพ้นจากวัฎสงสารในพุทธันดรหน้า

โดนผีหลอก

เรื่องของคนกับผี...บ้านหลังหนึ่งตั้งอยู่โดดเดี่ยว กลางป่าช้าจีน คุณพ่อ ซึ่งเป็นผู้นำของครอบครัว เมื่อตายไปแล้ว ได้มาเข้าสิงลูกสาวบอกให้คนในครอบครัวรู้ว่า ตนเองตายแล้ว ไปเป็น “จ้าวป่าช้า”...ต่อมา เมื่อภรรยาของเขาเสียชีวิตไปอีกคน เธอก็ได้มาเข้าสิงลูกสาว บ้าง มาให้เห็น บ้าง ทำให้ลูกหลานต่างหวาดผวาไปตามๆกัน...เรื่องราวเหล่านี้เป็นเรื่องจริง หรือ ลูกๆหลานๆเกิดอุปทานกันไปเอง...ที่นี่...มีคำตอบ

Case Study

ชายคนหนึ่ง ได้รับการถ่ายทอดในเรื่องความเชื่อในเรื่องคาถาอาคม เครื่องรางของขลัง จนทำให้ไม่มีความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย แต่ในที่สุด สาเหตุเนื่องมาจากความเจ็บป่วย ทำให้ตัดสินใจบวชเป็นพระ และจำพรรษาอยู่ในป่าช้าคนเดียวมาตลอด จนปัจจุบันท่านได้เป็นเจ้าอาวาสวัดป่าแห่งหนึ่ง...และเรื่องราวของครอบครัวหนึ่ง อยู่ๆก็ “ไหลตาย” ไปทีละคนทีละคน โดยไม่ทราบสาเหตุ...

他们快乐得洗坟地

ชีวิตคือละคร ลูกพิการ..ผลพวงจากการแต่งงานระหว่างเครือญาติที่สุดท้ายก็จบด้วยการเลิกรา ...คนทรงเจ้ากับการล้างป่าช้า เด็กที่เห็นองค์พระอยู่กลางท้อง และคำถาม 1. การล้างป่าช้าได้บุญหรือไม่อย่างไร และการนำศพมาทำพิธีแบบจีน บรรดาศพไร้ญาติจะได้บุญมากน้อยขนาดไหน 2. บุพกรรมใดทำให้ลูกสาวพิการและโดนพ่อทิ้งไป เขามีบุญพอจะเลี้ยงตัวเองได้ไหม

ฌานโสธนชาดก ชาดกว่าด้วยสุขเกิดจากสมาบัติ

ในสมัยพุทธกาลเมื่อครั้งที่พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตวันมหาวิหารทรงปรารภการที่พระสารีบุตรสามารถพยากรณ์ปัญหาที่พระองค์ตรัสถามโดยย่อได้อย่างพิศดาร ณ ประตูสังกัสนคร

สามเณรอรหันต์ รวมเรื่องราวของสามเณรอรหันต์ในสมัยพุทธกาล

สามเณรอรหันต์ รวมเรื่องราวของสามเณรอรหันต์ในสมัยพุทธกาล ได้แก่ สุมนสามเณร, โสปากสามเณร, สามเณรสีวลี, สังกิจจสามเณร, สามเณรเรวตะ, สามเณราหุล, บัณฑิตสามเณร, สามเณรทัพพะ, ติสสสามเณร, สามเณรสานุ, สามเณรปิโลติกกะ, สามเณนิโครธ, จุนทะสามเณร และกุมารกัสสปสามเณร

กัณหทีปายนชาดก ชาดกว่าด้วยความรักที่มีต่อบุตร

“ เมื่อตอนแรกที่เราบวช เรายินดีประพฤติพรหมจรรย์ได้เพียง ๗ วันเท่านั้น จากนั้นแม้เราไม่ยินดีก็ทนประพฤติพรหมจรรย์ถึง ๕๐ กว่าปี ด้วยความสัตย์อันนี้ ขอให้ยัญญทัตตกุมารจงรอดชีวิตเถิด ” มัณพัพยะได้ถามถึงสาเหตุที่ทีปายนดาบสฝืนประพฤติพรหมจรรย์โดยไม่ยอมสึกมาครองเรือน “ ถ้าท่านไม่ยินดีประพฤติพรหมจรรย์ แล้วทำไมท่านไม่ออกมาครองเรือนหละ ” “ เพราะเราไม่อยากให้ใครว่าเราเป็นคนเหลวไหล กลับกรอกนะสิ

มหธัมมปาลชาดก ชาดกว่าด้วยตระกูลที่ไม่ตายวัยหนุ่ม

“ มหาบพิตรในบัดนี้พระองค์จะทรงเชื่อได้อย่างไร แม้ในครั้งก่อน ครั้งหม่อมฉันเกิดเป็นมหธัมมปาลกุมาร เมื่ออาจารย์ทิศาปาโกเอากระดูกแพะมาแสดง บอกว่าบุตรของท่านตายเสียแล้ว นี่กระดูกบุตรของท่าน พระองค์ก็มิได้ทรงเชื่อ กล่าวกับอาจารย์ว่า ในตระกูลของเรานี้จักตายตอนกำลังหนุ่มนั้นเป็นไม่มี ก็เหตุไรในบัดนี้ พระองค์จักทรงเชื่อเล่า ”